કેયુર રોજ મોડો જાગતો. પરિણામે, તેને હંમેશા તેની સ્કૂલ બસ પકડવામાં મોડું થતું. 

છેલ્લી સીટ પર બેસવાનું ટાળવા માટે તે હંમેશા લાઈનમાં વચ્ચેથી ઘૂસ મારીને બસની અંદર જતો. 

એક દિવસ, તેના શાળાના મિત્રે તેને લાઈનમાં ન ઘુસવા અને દરેકની જેમ લાઈનમાં રાહ જોવાનું કહ્યું. 

બીજા દિવસે, તેના શાળાના મિત્રોએ નક્કી કર્યું કે તેઓ કેયુરને લાઈન કાપવા દેશે નહીં.

એટલામાં જ કેયુર આવે છે અને તેના શાળાનો મિત્ર તેને ફરીથી લાઈનમાં ઉભા રહેવાનું કહે છે. 

બસ આવતાની સાથે જ કેયુર રાજની આગળ કૂદીને બસમાં ચઢી જાય છે. 

રાજ: તું વહેલો કેમ નથી આવતો? કેયુર: હું મોડે સુધી ટીવી જોઉં છું તેથી હું વહેલો ઊઠી નથી શકતો.

રાજ: તને નથી લાગતું કે આ તારી ભૂલ છે? 
કેયુર: એ ભૂલ છે, મને ખબર છે, પણ હું શું કરી શકું? 

રાજ: તારો મતલબ શું છે? તું ભૂલ કરે છે, પછી તેને બચાવવા માટે જૂઠું બોલે છે અને દાદાગીરી કરે છે. તો ભૂલ કેવી રીતે જશે?

કેયુર: તો તારો મતલબ છે કે મારે 'ઓનેસ્ટી આઈકન' બનવું જોઈએ અને સ્વીકારવું જોઈએ કે હું વહેલો જાગી શકતો નથી? 

રાજઃ તો પ્રોબ્લેમ શું છે? જૂઠું બોલવાની અને મોડે સુધી જાગવાની ટેવનો જો તું બચાવ કરીશ તો તે ક્યારેય તને છોડશે નહીં. 

રાજ: આ આદતો 20 વર્ષ સુધી તને નહીં છોડે. એ કુદરતનો નિયમ છે. કેયુર: હું આવા કાયદામાં માનતો નથી.

કેયુરની મોડા સુધી જાગવાની અને બસમાં ઘૂસી જવાની આદત ચાલુ રહી. વર્ષો વીતી ગયા. બંને મોટા થયા.

એક દિવસ, કેયુરને જાહેર બસમાંથી ફેંકી દેવામાં આવે છે.

જ્યારે તે તેની બેગ ઉપાડી રહ્યો હતો, ત્યારે 
રાજ: તું હજી પણ લાઈન કાપે છે? શું તને મારા શબ્દો યાદ છે? 

કેયુર (શરમથી):  હું મોડે સુધી જાગવાની અને બસની લાઈન કાપવાની આ જૂની આદતમાંથી છૂટવા માંગુ છું.

રાજ: તારી ભૂલોનો બચાવ કરીશ નહીં અને ભૂતકાળમાં થયેલી ભૂલોને બચાવવા બદલ માફી માંગ. 

પ્રિય મિત્રો, હંમેશા યાદ રાખો, તમારી ખરાબ ટેવોને બચાવશો નહીં, નહીં તો એ તમને ક્યારેય છોડશે નહીં.